کُپُلچه خانوم، لُـپـّــــو خان و لُپَّـــک (گردو خانوم)

بسم الله النور                                                                                             *خود این متن مدتها پیش نوشته شده است!   امشب که باز نشسته ام سر وبلاگ شما دو تا نی نی نازنینم، دیگر تصمیم...

به نام حق   امروز که پس از مدتها باز هم نشسته ام اینجا که برای نگاه های پرفروغ و درخشان شما گلهای نازنینم بنویسم و این بار هم با اجازه ی دختر بزرگم، مخاطبم پسرکوچولویم است، همه اش به این می اندیشم که چرا از آن روزهای خوب نوجوانی ام دارم فاصله می گیرم… روزهایی که با دیدن سریال خارجی «امیلی در نیومون» باز هم به یادشان آورده ام... روزهایی که نوشتن برای من هم درست مثل امیلی، همچون نفس کشیدن بود... روزهایی که اگر آنچه به ناگاه به ذهنم می رسید را نمی نوشتم، روحم آرام نمی گرفت و حداقلش این بود که کاغذ و قلمی اگر نبود، آرام طوری که دیگران دیوانه ام نخوانند، زمزمه شان می کردم… اصلا چقـــــــدر من ادبیات را د...