کُپُلچه خانوم، لُـپـّــــو خان و لُپَّـــک (گردو خانوم)

بسم الله الرحیم سلام ...                                                                                    سلامی به گل روی شما دو تا دردانه های نازنینم... امیدهای زندگیم ... فاطمه زهرا و محمدپارسای عزیزم ... خیلی دلم می خواست اینجا از تک تک ثانیه هایی بنویسم که در کنارتان با عشق سپری می کنم اما ... نمی دانم روزی درک می...

« به نام یگانه معبود آفرینش »   ای آنها که به من می گویید: اگر مادرت کنارت نبود، تو حتی فکر فرزند دوم را هم نمی کردی!... آهای... گمانم باید در گوشهایتان فریاد کشید: چگونه اندیشیده اید که چنین سخن برلب می رانید؟! آیا ما هستیم که فرزندان آدم (علیه السلام) را می آفرینیم؟ آیا این ما هستیم که در خلقت خداوندی از عدم، سهیم هستیم؟ آیا ماییم که آبی ناچیز و گندیده را از صلب پدرانه جدا کرده و آن را به شکل یک جنین ِزنده در بستر ِامن ِبطن ِمادرانه می پرورانیم؟ اگر این اعتقاد شماست که من بنا به اندیشه ی دینی ام، برائت می جویم از شما و افکارتان! نکند خود را همتای خدا پنداشته اید و از غیر او یاری می جو...

«به نام آنکه یادش آرامشی است ژرف»   گوشه ای نشسته ای و اتل متل می خوانی... برای عروسک نوی خاک گرفته ام... باتری هم گذاشته ام... نمی خواند چرا؟! زمان، واژه هایم را دزدیده است و من مات اینجا ایستاده ام... وامانده... در خود پیچیده... زبانم گنگ شده برای گوشهایت... دردهایم سنگین شده برای نگاه هایت... نگاه هایی که هنوز جا مانده اند روی دلم... گم شده ام اینجا! ساعت ها، همه خواب آلود خیره شده اند به من و چه لذت بخش است امتداد این همه سکون! همیشه همان که بوده است و تو، همان که نبودی! سرد می خوانم: بزرگ می شوی و من در حسرت یک آغوش تنگ... پیر می شوم و تو جوانی ات، پُررنگ... بمان کنار دلم وقتی که نیستم... و...

به نام خدای تو   این امکان جدیدی که گذاشته ام گوشه ی وبلاگت هم، چیز جالبی ست ها! حتی اگر نگویم می شود تعداد افرادی که می آیند و می روند کنترل کرد، می شود گفت با آن به راحتی می شود فهمید مثلا صبح ها که من می آیم و می نشینم سر وبلاگت، حدودا چند نفر خواننده دارد... تو هم ندانی، خدایت می داند که همان روزها که این وبلاگ را برایت درست کردم و تو خودت (که عاشق خرس صورتی رنگت هستی) کنارم نشستی و قالبش را انتخاب کردی، حتی یک درصد هم به فکر این نبودم که وبلاگم جز توی سالها بعد، خواننده ای پیدا کند! اصلا بالای وبلاگت نوشتم: برای چشمان روشنت که همیشه یادم باشد که فقط برای رضای خدایی می نویسم که نگاهت را دوست دارد... و بس! که روزهایی که...

بسم الله الرحمان    دخترم، فرشته ی کوچکم! باید ببخشی ام ... یعنی دلم میخواهد ببخشی ام ... چون خیلی موضوع ها هست که من هنوز ننوشته ام اما ... دلکم که می گیرد، دیگر نمیخواهد راجع به هیچ کدامشان بنویسم و فقط و فقط از آن چه در قلبم در حال گذر است، باید برایش نوشت و بس! موضوعاتی مثل باغ وحش رفتن تو، دختر نازنینم برای اولین بار در عید سال 92 ... و اولین بار شهربازی رفتنت در همین اوایل تابستان 92 ... این چند بار بیمار شدنت ... سخنرانی های جالب و شیرین زبانی های کودکانه ات ... آب بازی کردن در وان بادی ات توی حمام با -به قول خودت- ماهیو ( مایو ) ات! برای سومین بار، مشهدالرضا (علیه الس...

قند در دلم آب می شود، وقتی می خندی... کاش دلم را قندانی کنی پر از لبخندهایت...نازنین ترینم!     ...

سلام نازنین ترینم... نیک بنگر که چگونه مرا مستِ خویش کرده ای با ساغری از نگاهت...     اولین نگاه های تو، به مادر... ...ای به فدای چشم تو، این چه نگاه کردن است... ...